پویایی خشکه‌دارهای راش و ممرز در یک جنگل آمیخته راش

افتادن خشکه‌دارهای سرپا مترادف با تغییر نقش اکولوژیکی آنها در اکوسیستم جنگل و عبور از مرحله‌ای به مرحله دیگر می‌باشد. این عبور و گذر از مراحل مختلف همواره مورد توجه اکولوژیست‌ها و جنگل‌شناسان بوده که در این پژوهش  نیز مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش 215 خشکه‌دار در جنگل خیرود اندازه‌گیری و از بین آنها 64 خشکه‌دار به‌صورت تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. به‌طوری که تأثیر هریک از عوامل اندازه خشکه‌دار (قطر برابرسینه)، درجه پوسیدگی و کیفیت آن، گونه درختی و شیب عرصه در میزان افتادن خشکه‌دارهای راش و ممرز بررسی و تجزیه آماری شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که میزان افتادن خشکه‌دارهای راش به‌مراتب بیشتر از خشکه‌دارهای ممرز می‌باشد، هرچند که خشکه‌دارهای راش در جنگلهای طبیعی ارتفاع کمتری را در مقایسه با خشکه‌دارهای ممرز نشان می‌دهند. بررسی روند تغییرات ارتفاع شکستگی خشکه‌دارها نشان داد که با افزایش شیب عرصه میزان افتادن خشکه‌دارها افزایش می‌یابد، هرچند که این تأثیر معنی‌دار نمی‌باشد. همچنین با افزایش درجه پوسیدگی، میزان افتادن خشکه‌دارها در جنگل به‌شدت افزایش می‌یابد. براساس نتایج بدست آمده، تأثیر درجه پوسیدگی و اندازه خشکه‌دار در میزان افتادن آن در سطح 1% معنی‌دار است، در عین حال نوع گونه و شیب عرصه تأثیر معنی‌داری در میزان افتادن خشکه‌دارها نشان نمی‌دهند. با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش شمای پویایی خشکه‌دارها نیز ارائه گردید.